حضرت علی بن محمد علیهماالسلام ملقب به "هادی"، و دهمین امام شیعیان است. ایشان در نیمه ذیحجه سال 212 هجری در "صریا" متولد گشت.
آن حضرت و فرزند گرامی ایشان امام حسن علیهماالسلام به عسکریین شهرت یافتند(1)، زیرا خلفای بنی‌عباس آنها را از سال 233 ه. ق به سامرا(عسکر) برده و تا آخر عمر پر برکتشان در آنجا، آنها را تحت نظر قرار دادند.
امام هادی علیه السلام به لقب‌های دیگری مانند: نقی، عالم، فقیه، امین و طیب شهرت داشت و کنیه مبارک ایشان ابوالحسن است. از آنجا که کنیه امام موسی کاظم و امام رضا (علیهماالسلام) نیز ابوالحسن بود، لذا برای اجتناب از اشتباه، ابوالحسن اول به امام کاظم علیه‌السلام، ابوالحسن ثانی به امام رضا علیه السلام و ابوالحسن ثالث به حضرت نقی علیه‌السلام اختصاص یافته است.
متوکل
در بحبوحه سختگیری‌هایی که نسبت به علویان در مدینه داشت به یاد امام نقی (علیه‌السلام) افتاد و دستور داد آن حضرت را در مدینه بازداشت کنند و
به سامرا بیاورند. بدین ترتیب می‌توانست آمد و شدهای مردم با امام نقی
(علیه السلام) را از نزدیک تحت نظر در آورد. این همان سیاست مامون بود که
پیش‌تر درباره امام رضا علیه‌السلام اعمال شد و البته ظاهر آن در زمان
مامون آراسته‌تر بود.
امامت حضرت نقی علیه السلام
- دوشنبه ۸ ارديبهشت ۹۳
- ۰۷:۱۷
- ۷۳۱
- ۰
